Pielęgnacja kota Na blogu Animal Island dowiesz się wszystkiego o zdrowiu, odżywianiu i zwyczajach zwierzaków. Tworzymy szczęśliwy świat, w którym wiedza o kotach i psach ma ogromne znaczenie! Gruczoł łojowy ( łac. glandula sebacea) – gruczoł pęcherzykowaty skóry ssaków wydzielający łój, który uchodzi do mieszka włosowego. Jego wydzielina natłuszcza włosy i naskórek. Rozwój i czynności gruczołu łojowego reguluje po części poziom hormonów płciowych w organizmie danej osoby. U człowieka widoczne jest to w Ochraniacze na pazury kota – zalety. Tipsy dla kota to jednak nie tylko moda, ale też funkcjonalność. Niektórzy lekarze weterynarii polecali je jako świetną alternatywę dla leków i terapii behawioralnej. W niektórych przypadkach mogą faktycznie pomagać – powstrzymują zwierzaka przed rozdrapywaniem swojej skóry do krwi. Chomiki mają dwa gruczoły zapachowe, tzw. krostki biodrowe. Są symetryczne, wyglądają jak dwie ciemne plamki na skórze i mogą być tłuste. U samców sa lepiej widoczne. Natomiast jeśli łysieje, trzebaby obejrzeć skórę, gdyż może być kilka przyczyn: atłasowienie włosów, grzybica, Nużyca, wyłysienia niespecyficzne, hormonalne Co ciekawe, inaczej brzmi mruczenie kota zestresowanego, chorego, a inaczej u kota, który jest zadowolony i rozluźniony. Często mruczą koty bardzo mocno zestresowane, ogarnięte paniką. Mruczą także koty samotne, kotki w trakcie porodu , a także zwierzęta umierające, co niektórzy interpretują jako wołanie o pomoc lub poprawę Obcinanie pazurów u kota Nie ma konieczności obcinania kotu pazurków, tak naprawdę kot świetnie radzi sobie w domu mając ostre końcówki pazurów, ponieważ może schować je do specjalnej pochewki. Dodam jednak, że obcinanie pazurów nie jest dla kota bolesne, tak jak dla nas bolesne nie jest obcinanie paznokci. Gruczoł Geruck, poniżej podwzgórza, występuje tylko u wilkozłów i odpowiedzialny jest za uwalnianie feromonów przez gruczoły potowe. The geruck gland , which is below the hypothalamus, is unique to the ziegevolk and is devoted solely to regulating the release of pheromones through the sweat glands . B32g. Moderatorzy: Robert A., Jarek salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 Kot (3 l.) przestał się załatwiać. Cały weekend spędził w kuwecie - bez efektów. Poszła do lekarza bez kota (w przerwie w ciągu pracy) Weterynarz podejrzewał koprostazę, więc dał mi lewatywę i olej parafinowy - nie pomogło. Następnego dnia już z kotem zjawiłam się w lecznicy ponownie. Okazało się, że to gruczoły. Podobno nie załatwiał się, bo ból go zniechęcał. Gruczoły zostały opróżnione, podano lekarstwa w zastrzyku i jakąś maść doodbytniczą. Kolejnego dnia - antybiotyki i leki przeciwzapalne. Chyba bardzo bolesne, bo jestem cała pogryziona (inne zastrzyki wcześniej znosił dzielnie, bez walki). Tylko, że mam dalej problem - kot nadal się nie załatwia, już nawet nie podchodzi do kuwety, odmawia jedzenia i picia (no chyba, że dam szynki, karmy nie chce). Leży zawinięty w koc i ani drgnie. Mówiłam lekarzowi, że się nie załatwił, ale on nie podjął żadnych działań. Jutro kolejna wizyta i podanie tych zabójczych (przynajmniej dla mnie) zastrzyków. Co robić? SleepingSun Posty: 3518 Rejestracja: 28 stycznia 2011, 23:19 31 stycznia 2013, 19:21 taki zastój kału jest bardzo niebezpieczny. kot niczego nie zjadł, co mogłoby zablokować drogi pokarmowe? kości, zabawki? jak długo to już trwa? salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 31 stycznia 2013, 19:34 od soboty się nie załatwia; we wtorek była lewatywa i w efekcie - malutki kleksik z ogromnym wyciem, badająca go lekarka (w środę) stwierdziła, że masy kałowe są miękkie i powinien się wypróżnić po wyczyszczeniu gruczołów, dzisiaj inny lekarz już stwierdził, że jest "malutka koprostaza" i tyle, kot dostał zastrzyki i do domu... czy kot mógł aż tak bardzo się zrazić do kuwety bólem w okolicach odbytu? przed ich wyczyszczeniem usilnie próbował się załatwiać, teraz nie zbliża się nawet do kuwety Ostatnio zmieniony 31 stycznia 2013, 19:36 przez salmaa, łącznie zmieniany 1 raz. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 31 stycznia 2013, 19:35 aha, nie podejrzewam, że zjadł coś niejadalnego, do tej pory zdarzały mu się jakieś niteczki, kawałki kurzu, drobnostki, nigdy nic wielkiego nie połknął Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 31 stycznia 2013, 23:18 kot nie jest zdiagnozowany to nie gruczoły sa winne. Na poczatek dokładne badanie palpacyjne brzucha , potem jeśli nic sie nie uda znaleźć badania kontrastowe jelit. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 01 lutego 2013, 09:16 Kot się załatwił w nocy. Dzisiaj było badanie i wg lekarza jest ok, jelita zostały wypróżnione. Po powrocie do domu wziął się za śniadanie. Mam nadzieję, że już wszystko jest dobrze. Lekarz jednak stwierdził, że te zapalenia mogą się powtarzać. Czy są jakieś sposoby zapobiegania temu? Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 04 lutego 2013, 23:03 jęśli to sprawa gruczołów to regularne ich opróżnianie. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 11 kwietnia 2013, 20:34 problem po dwóch miesiącach u mojego kota wrócił, po opróżnieniu gruczołów i podaniu antybiotyków, kot zrobił kupkę, ale przestał sikać, jedna próba wysikania się poskutkowała długim przeraźliwym jękiem i wylizywaniem prącia, lekarz stwierdził błąd w diagnozie (a sprawę gruczołów nazwał efektem ubocznym), podał leki na pęcherz (który wg niego nie był powiększony znacznie) - kot dalej nie sikał, dziś było usg pęcherza, widoczne były niewielkie złogi, kotek został cewnikowany, pobrano próbki do badania, znowu zastrzyki i nic, kot dalej nie sika, broni się wszystkimi łapami przed sugestywnym zbliżaniem do kuwety. Czyżby tak się zraził do sikania? Przecież nie jest w stanie w nieskończoność wstrzymywać moczu, a po oględzinach całego mieszkania nie stwierdziłam, żeby w innym miejscu się wysikał. Nie wiem, ile może minąć czasu od podania leków do oddania moczu. Ok. godz. 15 podano lek, ale kot był wypróżniony przez cewnik, od tego czasu nie pił i nie jadł (jest - jest dalej pod wpływem głupiego jasia i śpi na moich kolanach. Jak długo ma prawo nie sikać? Czy rzeczywiście zatkane gruczoły mogły wystąpić z powodu problemów z oddawaniem moczu? Przez dwa miesiące od ostatniego leczenia gruczołów kot sikał normalnie (od zawsze sikał bardzo dużo, bo bardzo dużo pije). Problemy z kupką były w niedzielę, z sikaniem od wtorku. Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 15 kwietnia 2013, 00:53 czy wykonywałaś badania moczu u tego kota? badania krwi? To istny mętlik i sprawia wrażenie na : podamy leki i zobaczymy czy to jest to. No ludzie toć to XXI wiek. Kot się zraził do sikania? Co Ty piszesz? Prędzej się zatkał albo wysiadły jego nerki Zostawcie te gruczoły okołoodbytowe w spokoju. salmaa Posty: 6 Rejestracja: 31 stycznia 2013, 19:05 16 kwietnia 2013, 10:56 Nie jestem weterynarzem, nie ja leczę kota, a specjaliści - przynajmniej tak mi się wydawało. To ja mam im dyktować, co trzeba robić, skoro zupełnie się na tym nie znam? Ostatnia wizyta (w niedzielę) skończyła się tym, że kot posikał się już ze strachu, ale u niego to akurat dobry objaw. Dostał antybiotyki i na kontrolę mam się zgłosić dopiero za tydzień. Czekam na wyniki badania moczu. Na razie lekarze nie podjęli decyzji o wykonaniu badania krwi. Gruczoły odbytu lub okołoodbytnicze są nadal źródło Komunikacja wśród kotów, ponieważ charakterystyczny zapach, który wydzielają, informuje o ich własnej tożsamości. Normalną rzeczą jest to, że koty, zarówno samce, jak i samice, opróżniają swoją zawartość podczas wypróżniania, smarując w ten sposób odbyt. W innych sytuacjach, na przykład gdy odczuwają strach lub stres, również wydzielają ten charakterystyczny zapach. W tym artykule autorstwa Ekspert od zwierząt dowiemy się o anatomii i opróżnianiu tych małych gruczołów, ponieważ bardzo ważne jest, aby właściciele mogli zapobiegać powikłaniom. Dowiedz się poniżej jak opróżnić gruczoły odbytu u kotów. Te gruczoły usiądź w workach analnych po obu stronach odbytu (między czwartą piątą a siódmą ósmą) i komunikować się z odbytnicą przez kanały. Wydzielina, którą gromadzą, musi być płynna (brązowo-żółtawy kolor), wręcz przeciwnie, znajdziemy się przed uderzeniem. Kiedy nie idziesz szybko do weterynarza, treść może przetoka (tworzy się nowy kanał, przez który nagromadzona zawartość jest usuwana) lub może być a ropień w worku, powodując u kota więcej bólu. Lekarz weterynarii rozpocznie leczenie antybiotykami i środkami przeciwzapalnymi, a także wykona łyżeczkowanie worków odbytu (pod sedacją), umożliwiając wygojenie w drugiej intencji. Czasami konieczna jest sakulektomia (wycięcie woreczków odbytu). Istnieją również łagodne guzy hepatoidalne, dlatego konieczna jest prawidłowa diagnostyka różnicowa. Obecnie istnieją laseroterapia z zadowalającymi wynikami w leczeniu zapalenia worków mieszkowych dzięki właściwościom przeciwzapalnym i przeciwdrobnoustrojowym. Opróżnianie gruczołów Aby wykonać prawidłowe opróżnienie, najpierw musimy idź do weterynarza nauczyć nas dokładnej metody. Należy wziąć pod uwagę, że opróżnianie gruczołów odbytu jest czynnością fizjologiczną kota, więc nie jest wygodne zmuszanie do tego, chyba że jest to konieczne, ponieważ jest to działanie przeciwne do zamierzonego. Są koty, które ze względu na budowę anatomiczną lub zwiększoną produkcję wydzieliny są bardziej podatne na: zatykanie worków i potrzebują pomocy manualnej. Krok po kroku, aby opróżnić gruczoły odbytu kota Jedną ręką podniesiemy koci ogon, a drugą weźmiemy gazę. Gazę umieścimy tuż przed odbytem kota. Identyfikujemy worki we wskazanym powyżej miejscu i delikatnie naciskamy palcami do wewnątrz i do góry, zwiększając nacisk powoli i nie szkodząc kotu. Musimy uważać, aby się nie poplamić, ponieważ płyn wypływa pod dużym ciśnieniem. W razie potrzeby obszar zostanie zdezynfekowany. Profilaktyka i pielęgnacja Istnieją pewne oznaki wskazujące, że gruczoły odbytu wykazują zmiany, takie jak: zaklinowanie, zapalenie torebki lub przetoki: Kot energicznie ciągnie odbyt po ziemi Liże jego odbyt Nieprzyjemny zapach Patrzy na tył trzeci i wydaje jęki Ma stany zapalne, a nawet nadżerki i siniaki wokół odbytu Wydalenie ropnego płynu przez przetokę Zaparcia z powodu bólu Jeśli zaobserwujemy którąkolwiek z tych okoliczności, musimy jak najszybciej udać się do weterynarza ze względu na szczególny ból, z którym występują te patologie. Na koniec skupimy się na opieka, która pomaga nam zapobiegać stany gruczołu odbytu: Dieta naszego kota musi być zbilansowana, dostosowana do gatunku kota i bez dodawania resztek pokarmu ludzkiego. Można go uzupełnić dostępnymi w handlu preparatami błonnikowymi. Odpowiednia objętość stolca powoduje ucisk na gruczoły, stymulując ich opróżnianie. Zaktualizujemy prawidłowe odrobaczanie wewnętrzne i zewnętrzne, a przyczyny chorób pierwotnych, takich jak atopia lub alergie pokarmowe, muszą być prawidłowo diagnozowane i leczone. Musimy unikać otyłości i dbać o właściwą kocią higienę. Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku, gdy będzie miał jakikolwiek stan chorobowy lub dyskomfort. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Jak opróżnić gruczoły odbytu u kotów?, zalecamy przejście do naszej sekcji Inne problemy zdrowotne. Wygląd skóry i sierści kota to jedna z najlepszych wskazówek, czy w organizmie naszego podopiecznego nie dzieje się coś niepokojącego. Zmiany na skórze zwierzęcia mogą być miejscowe lub wiązać się z obecnością chorób grzybiczych, występowaniem pasożytów lub zakażeń bakteryjnych. Kiedy w przypadku choroby skóry u kota będzie konieczna wizyta u specjalisty? Kocie choroby skóry Miauczący domownicy słyną zwykle z gładkiej, przyjemnej w dotyku sierści i dbałości o czystość swojego futra. Rzadko można spotkać kota, którego włosy są posklejane i mają nieprzyjemny zapach, a na jego skórze występują niepokojące zmiany. Zwykle taka sytuacja oznacza poważny stan chorobowy, w którym kot nie jest w stanie samodzielnie zatroszczyć się o własny wygląd. Koty bardzo dbają o swoją higienę, a na pielęgnację i wylizywanie futra potrafią poświęcać nawet 3 godziny dziennie. Zdarza się, że najbardziej zaprzyjaźnione osobniki w stadzie wylizują się wzajemnie, okazując sobie w ten sposób szacunek i przywiązanie. Zarówno nadmierne wylizywanie się, jak i niedostateczna dbałość o lśniące futro powinna wzbudzić czujność opiekuna i skłonić do regularnej obserwacji, by na czas wdrożyć ewentualne leczenie. Co oznaczają kocie choroby skóry – łysienie, krostki, zmiany ropne – i jak pomóc zwierzęciu uporać się z dolegliwościami? Choroby skóry u kota – przyczyny Kocie choroby skóry mogą wynikać z wielu przyczyn, a ich celna diagnoza staje się często zagwozdką nawet dla specjalistów. Choroby skóry kota wywoływane są przez rozmaite czynniki, do których należą urazy, rany po ugryzieniu pasożytów takich jak pchły, a także zakażenia bakteryjne, które bywają wtórne do istniejących chorób alergicznych. Krostki, łysiejące i zaczerwienione miejsca mogą sygnalizować atopię, alergię kontaktową, pokarmową, a nawet alergię na ugryzienia pcheł. Koty wychodzące są najbardziej narażone. Mogą padać ofiarami innych zwierząt i w efekcie częściej pojawiają się na ich skórze zranienia lub ropnie. Niekastrowane kocury przejawiają zwykle bardziej agresywne zachowania, które przekładają się na możliwe uszkodzenia ciała w wyniku sprzeczek i walk z innymi samcami. Choroby skóry u kota mogą być też przypadłością domowych, niewychodzących czworonogów. Ma na to wpływ nie tylko styl życia kota, ale także jego płeć, rasa, sposób żywienia czy też rodzaj środków czyszczących lub kosmetyków, stosowanych przez domowników. Koty reagują nadmiernym drapaniem, wylizywaniem lub drapaniem sierści również w sytuacjach stresowych. Jeżeli na ich skórze dostrzegasz przesuszone obszary, zaczerwienienia, obrzęk lub uwypuklenie skóry to znak, że Twój podopieczny potrzebuje pomocy ze strony lekarza weterynarii. Skąd bierze się zapalenie skóry u kota? Choroby skóry kota mogą występować okresowo lub utrzymywać się stale, co wymaga leczenia farmakologicznego lub zmiany sposobu żywienia. Skóra kota może stanowić nawet 25% jego masy ciała i jest najważniejszą barierą przed szkodliwymi czynnikami, związanymi ze środowiskiem zewnętrznym. Chroni organizm czworonoga przed bakteriami, drożdżakami, roztoczami, owadami i wirusami, a także dermatofitami. Przeczytaj również: Czy pchły u kota mogą być niebezpieczne dla ludzi? Cechy skóry u kota Jakie jeszcze niezwykłe cechy posiada kocia skóra? Do jej funkcji należy przekazywanie informacji dzięki receptorom nerwowym. Skóra bierze też udział w regulacji gospodarki wodnej, poprzez wydzielanie potu i łoju. Poprzez obecności gruczołów potowych oraz dzięki podskórnej tkance tłuszczowej skóra pełni także funkcję termoregulacyjną. Na jej powierzchni okresowo pojawiają się u kota strupki, zadrapania, a nawet miejscowe wyłysienia? Jeśli znikają samoistnie, w większości nie stanowią powodu do obaw. Jeśli zmiany nie ustępują, dobrze jest zaczerpnąć porady kociego dermatologa. Pierwszą możliwą przyczyną zmian na skórze są choroby bakteryjne. Może to być ropno-urazowe zapalenie skóry, ropnie podskórne, głębokie ropne zapalenie skóry, a także bakteryjne zapalenie mieszków włosowych. Bakteryjne zapalenie skóry u kota może mieć inną przyczynę pierwotną, np. kontaktowe zapalenie skóry, uraz lub nadwrażliwość. Problemy wywołują również liczne ugryzienia pcheł. Drugą grupę stanowią choroby grzybicze skóry kota. Koty mogą zakażać się grzybami saprofitycznymi, co prowadzi do histoplazmozy lub kryptokokozy, cierpieć z powodu dermatofitozy, czyli zakażenia łodygi włosa i warstwy rogowej naskórka, jak również malasseziozy. Dermatofitoza atakuje najczęściej koty z nieprawidłowo działającym układem odpornościowym. W grupie ryzyka występują szczególnie koty perskie. Na skórze kota mogą bytować pasożyty. Należą do nich kleszcze, świerzbowiec, roztocza oraz pchły. Problemy powodować może wszawica i wszołowica. Niekiedy przyczyną uporczywych zmian jest Chejletieloza, czyli łupież wędrujący. Przyczyną mogą być nawet nużeńce dzielące się na dwa gatunki – Demodex cati, czyli organizmy zamieszkujące skórę kota w sposób stały, które nie wywołują niepokojących objawów oraz Demodex gatoi, pasożyt namnażający się w wyniku nagłego spadku odporności, powodujący uporczywy świąd. Zaburzenia kociej skóry Kocie choroby skóry – łysienie, wysypkę i inne zmiany, mogą wywoływać zaburzenia skóry związane z nadwrażliwością. Nadwrażliwości bywają bardzo różne – pokarmowa, na ukąszenia komarów, kontaktowe zapalenie skóry lub alergiczne pchle zapalenie skóry. Wiąże się ono z nadwrażliwością kotów na białka, znajdujące się w ślinie pcheł. Zapalenie skóry u kota może mieć niekiedy podłoże immunologiczne. W tej grupie chorób wymienia się pęcherzycę liściastą, pęcherzycę zwykłą, zapalenie naczyń skórnych, a także toczeń rumieniowaty. Gdy Twój pupil zaczyna chorować, wyłysienia nie zawsze sygnalizują bakteryjne zapalenie skóry u kota lub atopię. Zdarza się, że kocie choroby skóry mają swoje źródło w zaburzeniach endokrynologicznych bądź są też znakiem, że dochodzi do zaburzeń rogowacenia lub zaburzeń łojotokowych. Niektóre czworonogi chorują na trądzik kotów, a koty perskie – na zapalenie skóry pyska kotów perskich. W sporadycznych sytuacjach zmiany na skórze świadczą o rozwoju łagodnych lub złośliwych zmian nowotworowych. Przeczytaj również: Ropomacicze u kotki – objawy, leczenie Choroby skóry u kota – objawy Objawy problemów skórnych u kota zależą od ich pierwotnej przyczyny. Jeśli jest to bakteryjne zakażenie skóry, oznakami choroby będzie jej zaczerwienie, silny świąd, a także strupy. Może również występować wyniesiony ponad powierzchnię naskórka guzek, wypełniony ropno-krwistą wydzieliną. Kot może mieć powiększone węzły chłonne, gorączkę i zachowywać się nietypowo, pokazując w ten sposób swoje gorsze samopoczucie. W przypadku grzybicy pojawia się minimalny lub łagodny świąd, jednak w niektórych jednostkach chorobowych grzybica może przebiegać też bez swędzenia. Na skórze kota zaczynają występować wyłysienia, łuszczenia, a same włosy wyglądają jak szczecina lub są złamane. Dodatkowo opiekun może zauważyć strupy, łojotok, a także nietypowe grudki i rumień. Objawy podczas zakażenia pasożytami mogą być bardzo różne. Najczęściej są to zmiany widoczne na skórze, świąd czy intensywne drapanie się kota aż do powstawania zadrapań. W chorobach endokrynologicznych i autoimmunologicznych typową oznaką są wyłysienia na skórze, zaś gdy dochodzi do rogowacenia – grudki, krosty lub czyraki. Na brodzie, dolnej lub górnej wardze tworzą się czarne zaskórniki. Skóra w tych miejscach może być obrzęknięta, pogrubiała, pokryta torbielami lub bliznami. Choroby skóry u kota – leczenie Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest precyzyjne zdiagnozowanie przyczyny problemu. Leczenie objawowe zmian skórnych przy pomocy leków i miejscowo działających maści może zaburzać ten proces. Dlatego przed zaaplikowaniem ich powinno się pobrać materiał do badań. By lekarz weterynarii mógł obejrzeć zmiany i przeanalizować je pod mikroskopem, ważne jest unikanie samodzielnych prób leczenia domowymi sposobami. Pod żadnym pozorem nie wolno stosować bez konsultacji z lekarzem żadnych leków lub preparatów, rekomendowanych w leczeniu zmian dermatologicznych u ludzi. W wielu przypadkach konieczne jest podanie antybiotyku, w celu leczenia infekcji, nawet przez kilka tygodni i po całkowitym zniknięciu niepokojących objawów. Choroby bakteryjne mogą wymagać użycia szamponów, maści lub leków sprayu. W leczeniu grzybicy stosuje się miejscowo leki przeciwgrzybicze, w szybszej rekonwalescencji pomagają niekiedy preparaty podnoszące odporność. U kotów może być też wskazane ogólne leczenie grzybicy, gdyż poprzez wylizywanie futra zwierzęta te łatwo roznoszą proces chorobowy na całą powierzchnię skóry. Gdy kota zaatakowały pasożyty, leczenie polega na ich wyeliminowaniu odpowiednio dopasowanymi środkami i preparatami przeciwpasożytniczymi. Najtrudniejszy wydaje się proces wychodzenia z chorób autoimmunologicznych i psychosomatycznych. Jeżeli kotu towarzyszy stres lub wylizuje się ze względu na obecność innych zwierząt w domu, właściciel musi przeanalizować wszystkie czynniki i spróbować wyeliminować te, które źle wpływają na kocie samopoczucie. Pomocne okazują się być kocie feromony, zmiana legowiska lub podawanie ulubionych smaczków. Przy zaburzeniach hormonalnych lub chorobach przewlekłych w zmniejszeniu lub całkowitym wyeliminowaniu objawów skutkuje leczenie choroby podstawowej. Choroby skóry u kotów to temat bardzo rozległy ― mogą mieć podłoże zarówno bakteryjne, wirusowe, grzybicze i pasożytnicze, jak i autoimmunologiczne czy alergiczne. Czasem są skutkiem niedoborów pokarmowych lub zaburzeń rogowacenia, bądź mogą świadczyć o zmianie nowotworowej. W rzadkich przypadkach mogą mieć charakter wrodzony. Leczenie zmian skórnych może trwać kilka tygodni, a nawet kilka miesięcy (w przypadku grzybicy układowej). Dlatego niezwykle ważna jest prawidłowa diagnoza (oparta min. na cytologii, badaniach mikrobiologicznych i antybiogramie) oraz stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii, ponieważ zbyt wczesne przerwanie leczenia może prowadzić do nawrotów choroby ― mówi Milena Szaraniec – lekarz weterynarii. Choroby skóry u kota – profilaktyka Nawet jeżeli dbasz o swojego kota i starasz się każdego dnia zapewnić mu jak najlepsze warunki, pożywienie i właściwą dawkę rozrywki, Twój podopieczny może zacząć chorować. Problemy dermatologiczne i zmiany skórne dotyczą kotów w każdym wieku. Na niektóre z nich bardziej narażone są koty wychodzące, w przypadku których zwiększa się ryzyko urazów lub uszkodzeń ciała. Inne dolegliwości są domeną kotów w podeszłym wieku, u których mogą występować zaburzenia odporności, współistniejące choroby przewlekłe, a sam proces leczenia trwa zwykle dłużej, niż u młodych i silnych osobników. Profilaktyka chorób skórnych u kotów polega przede wszystkim na regularnym obserwowaniu zwierzęcia i szybkim reagowaniu, gdy dostrzeżesz nietypowe zmiany. Drobne zadrapania czy uszkodzenia skóry to niekiedy znak, że kot prawdopodobnie zahaczył o ostry przedmiot. Wyłysienia, intensywne drapanie się lub nadmierne wylizywanie jest sygnałem, że kot potrzebuje dodatkowej pomocy. Wielokrotnie pomaga wówczas zmiana karmy na specjalistyczną, np. przeznaczoną dla alergików lub kocich seniorów. W trosce o zdrowie Twojego kota unikaj też stosowania w domu silnie działających środków czyszczących. Zwłaszcza tych do mycia podłóg i naczyń, z których je i pije kot. Kot a choroby skóry – problem, któremu możesz zaradzić Koty bywają ciekawskie i żądne przygód. Potrafią bez trudu zmieścić się nawet w bardzo wąskich zakamarkach i godzinami czaić się na ulubioną zabawkę. Zdarza się, że podczas intensywnych zabaw w mieszkaniu dojdzie do urazu ciała i uszkodzenia skóry. Zwykle takie rany goją się dość szybko, a kot już po kilku chwilach nie pamięta o przykrym zdarzeniu. Mruczki są atakowane przez choroby bakteryjne i wirusowe, mogą też padać ofiarami zakażeń grzybiczych. Narządem, który często w pierwszej kolejności reaguje na spotkanie z drobnoustrojami, jest skóra. Drobne krostki, zmiany ropne, czyraki, ciemno zabarwione zaskórniki są objawem stanu zapalnego skóry. Mogą świadczyć o rozwijającym się procesie chorobowym. Zmiany na skórze, wyłysienia i plackowate, łuszczące się miejsca na powierzchni ciała mogą być objawami chorób autoimmunologicznych. Mogą być także objawami alergii lub efektem spadku odporności organizmu. Niezależnie od przyczyny wystąpienia nietypowych zmian na skórze, konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Specjalista zleci odpowiednie badania i obejrzy pod mikroskopem zmiany, by wdrożyć odpowiednio dopasowane leczenie. By uniknąć nawrotu choroby, warto zabezpieczyć swojego pupila przed atakami pasożytów. Pamiętaj o dbaniu o jego odrobaczanie i podawaniu wysokojakościowej karmy, dopasowanej do wieku, płci i rasy kota. Zapoznaj się z ofertą sklepu Apetete i wybierz dla swojego podopiecznego suplementy i smakołyki, które zapewnią mu płynny rozwój i energię na każdy kolejny dzień beztroskiego kociego życia. Q. Moja 5-letnia sunia jest z natury bardzo czysta i zadbana. Miała kilka miotów i była doskonałą matką. Jest uczuciowa, ale ma silny charakter i nie cierpi głupców chętnie. Potrafi być nieco agresywna z pazurami i zębami, gdy jest w trybie gry. moje pytanie dotyczy jej „piżmowego” zapachu. Nie pochodzi z jej płaszcza, który codziennie pielęgnuje., Jest kotem krytym, a zapach nie emanuje z jej okolic krocza lub odbytu. podejrzewam, że wynika to z „zaznaczania” gruczołów po bokach żuchwy, że widzę ją ocierającą się o nogi meblowe, narożniki ścian ale kiedy zbliżam twarz do jej, nie ma wyczuwalnego zapachu. Ten piżmowy, dziki zapach staje się zauważalny w domu. Odświeżacze powietrza nie rozpraszają go; po prostu mieszają z nim inny zapach. Masz jakieś sugestie? A. nie wydaje mi się, że zapach pochodzi z gruczołów twarzy wokół ust i warg., Jak zauważyłeś, wydzielina z tych gruczołów jest bezwonna dla ludzi. Chociaż nie wierzysz, że zapach pochodzi z jej okolicy krocza lub odbytu, podejrzewam, że ten piżmowy zapach pochodzi w rzeczywistości z jej gruczołów odbytu. koty mają dwa małe gruczoły tuż wewnątrz odbytu. Gruczoły te są podobne do tych używanych przez skunksy do obrony, chociaż już nie służą kotom. Kiedy koty stają się podekscytowane lub przestraszone, mogą nagle uwolnić zawartość swoich gruczołów odbytu., jako weterynarz specjalizujący się w kotach miałem wiele kotów spontanicznie uwalniających swoje gruczoły odbytu w sali egzaminacyjnej. Zapach szybko przenika do pomieszczenia i jest co najmniej nieprzyjemny. nie jestem pewien, czy coś pobudza Twojego kota do uwalniania gruczołów odbytu. Sama przyznajesz, że jest zadziorną kotką i zastanawiam się, czy kiedy agresywnie gra, wykazuje te gruczoły. Zapach może przenikać jej futro i pozostawać przez chwilę, dzięki czemu jej płaszcz pachnie piżmem. nie znam żadnego konkretnego produktu, który ma na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie zapachu., Myślę, że powinna być zbadana przez lekarza weterynarii w przypadku, gdy jest jednym z tych kotów, które po prostu się do produkcji nadmiernej ilości wydzieliny gruczołu odbytu. Jeśli tak jest, ona może potrzebować te gruczoły wyrażone przez lekarza weterynarii na bieżąco. By: dr Arnold Plotnick, DVM Feature Image: momikim/Thinkstock Świerzb u kota to choroba pasożytnicza o wysokim współczynniku zarażania. Wystarczy bowiem przelotny kontakt zwierzęcia z chorym osobnikiem, by zarazić się świerzbowcem. Wbrew obiegowej opinii, świerzbowiec atakuje nie tylko bezdomne czy wolnożyjące, zaniedbane koty – to również przypadłość, która może dotknąć zadbane zwierzęta żyjące wśród opiekujących się nimi starannie ludzi. Zapraszamy do lektury materiału, w którym wyjaśnimy, jak rozpoznać zagrożenia związane z tą chorobą pasożytniczą. Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock Świerzbowiec u kota – rodzaje choroby pasożytniczej Świerzbowiec jest powszechnie występującym na świecie, niewielkich rozmiarów pasożytniczym pajęczakiem z rzędu roztoczy. W naturze występuje kilka rodzajów tego pasożyta: psi, koci, ludzki czy bydlęcy. Świerzbowiec bytuje na skórze lub tuż pod jej powierzchnią, ryjąc korytarze w jej tkankach. Żywi się zniszczonym naskórkiem i wysiękiem ze skóry. Nazwa choroby, świerzb, pochodzi od świądu, jaki pasożyt prowokuje swą aktywnością. W przypadku kotów, świerzbowiec występuje w dwóch odmianach: drążącej i usznej. Świerzbowiec drążący u kota Notoedres cati Świerzbowiec drążący u kota bytuje na skórze swojego żywiciela, kota. Pajęczak ryje w tkance naskórka korytarze, w których samica pasożyta składa jaja. Aktywność świerzbowca na skórze i pod jej powierzchnią wywołuje bolesny i drażniący świąd. Pasożyt drążąc tunele w naskórku żywi się spowodowanym przez siebie wysiękiem ropnym i zniszczoną tkanką. Świerzbowiec drążący jest chorobą silnie zaraźliwą. Ofiarą pasożyta padają młode osobniki i starsze zwierzęta. Człowiek rzadko zaraża się świerzbowcem drążącym. Objawy świerzbu drążącego Wczesnymi objawami świerzbu drążącego są: miejscowe wyłysienia na skórze zaczerwienienia skóry na obszarze głowy (końcówki małżowin usznych i pysk) Koty zaatakowane przez świerzbowca silnie się drapią i wylizują swędzące miejsca. W ten sposób przenoszą same pasożyta na pozostałe obszary skóry. Nieleczony świerzb drążący może zająć znaczne połacie ciała kota, a u słabszych osobników doprowadzić do śmierci. Świerzbowiec uszny u kota Otodectes cynotis – objawy Charakterystycznymi objawami świerzbowca usznego są: silny świąd obejmujący początkowo okolice głowy i uszu miejscowe wyłysienia nerwowe, kompulsywne wydrapywanie i wylizywanie skóry zmiany w zachowaniu – agresja, nerwowość, apatia ocieranie się głową o wystające przedmioty wydzielina z uszu chorobowo zmienione połacie skóry zaczerwienienia strupy łuszcząca się skóra zgrubienie, marszczenie naskórka infekcje i zmiany dermatologiczne całego ciała utrata słuchu Cykl życiowy świerzbowca Cykl rozwojowy ektopasożyta trwa około dwóch, trzech tygodni. Najpierw dorosłe osobniki świerzbowca kopulują na powierzchni skóry, a następnie samica (Notoedres cati) w wydrążonych w naskórku tunelach składa jaja. Po kilku dniach z jaj wykluwają się larwy. Larwy żywią się szczątkami naskórka i wysiękiem powstałym w skutek aktywności pasożyta w skórze. W ciągu kilku następnych dni następuje wylinka i larwy przekształcają się w nimfy, które z kolej po następnej przemianie przeobrażają się w postacie dorosłe. Długość życia świerzbowca trwa trzy do czterech tygodni. Pasożyt drążący Notoedres cati ma tendencje do grupowania się, tworząc małe gniazda. Inwazja pajęczaka rozpoczyna się od uszu, by następnie rozprzestrzeniać się na resztę ciała. Świerzbowiec drążący atakuje wyłącznie koty, natomiast świerzbowiec uszny może występować u psów, kotów, lisów lub królików. Świerzbowiec uszny Otodectes cynotis bytuje w przewodach słuchowych zwierzęcia. Pasożyta można zaobserwować gołym okiem. Przypomina małe, ruchome punkty na skórze uszu. Typowym symptomem otodektozy jest brązowa, woskowa, bezwonna wydzielina. W przypadku wtórnego nadkażenia, wydzielina może posiadać przykry zapach związany z postępującą infekcją dermatologiczną: bakteryjną, wirusową lub grzybiczną. Świerzbowiec uszny wywołuje swą aktywnością znaczny dyskomfort u zaatakowanego zwierzęcia. Diagnostyka i leczenie świerzbu u kota Lekarz weterynarii w celu postawienia diagnozy pobiera próbki zmienionej chorobowo skóry. Materiał biologiczny poddawany jest badaniom laboratoryjnym. Leczenie dermatozy polega na eliminacji ektopasożyta i zniwelowaniu skutków jego działalności. Oprócz aplikacji środków bójczych dla pasożyta, może być konieczne podanie antybiotyków. W zależności od nasilenia objawów choroby, leczenie może trwać do kilku miesięcy. Przejdź do następnej strony

gruczoły zapachowe u kota