No właśnie. Wystarczy zapamiętać, że rzeczownik „cudzysłów" odmieniamy analogicznie do słów: rów i Kraków, a nie do słów takich jak przysłowie czy ołów. W miejscowniku przybiera on więc formę „cudzysłowie". Udaje nam się unikać form *w rowiu i w *Krakowiu? Możemy również uniknąć błędnego *„w cudzysłowiu"! Użycie cudzysłowów w przytoczonych w pytaniu kontekstach zapewne nie będzie błędem. Ale także ich nieużycie błędem nie będzie. Jeśli nazwa owego twierdzenia geometrycznego jest zwyczajowa, to w tekście kierowanym do osób znających temat nie ma konieczności podkreślania cudzysłowem niedosłowności tejże nazwy. Moje pytanie dotyczy odmiany słowa cudzysłów. Czy poprawnie jest w cudzysłowie, czy też w cudzysłowiu? Ja jestem za pierwszą opcją. Pozdrawiam serdecznie, Dawid Koaczewski Kiedy w zdaniu zachodzi konieczność połączenia cudzysłowu wraz z innymi znakami interpunkcyjnymi, należy przestrzegać poniższych reguł. Kropkę zawsze stawiamy po cudzysłowie, na przykład: Moją ulubioną powieścią Henryka Sienkiewicza jest „Quo vadis". Wielokropek będący częścią cytatu stawiamy zawsze przed zamykającym To zagadnienie w świetle b. wielu zmian w Słownikach po r. 1989 jest godne uwagi analityka. Oczywiście, zawsze można wydać ukaz - mówić tak, a nie tak. W wielu redakcjach we wskazówkach dla uatorów widnieje słowo „w cudzysłowiu", a nie „w cudzysłowie". Forma poprawna to „w cudzysłowie". Zapis „w cudzysłowiu" to błąd fleksyjny! Słowo cudzysłów ma odmianę rodzaju męskiego, tzw. twardotematową. 0XZBRxw.

w cudzysłowiu czy w cudzysłowie miodek