samo - a nie literatura. Kamienie na szaniec zawierają jednak tylko prawdę i to - rzec by można - prawdę wielokrotną. Po pierwsze: fakty. Wszystkie zostały potwierdzone przez historyków, nawet w szczegółach. Pisarz każde zdarzenie zawsze bardzo dokładnie lokalizuje i w czasie, i w przestrzeni. xpJT. akcja pod Arsenałem - akcja dywersyjna mająca na celu odbicie Rudego z rąk gestapo., akcja kinowa - akcja sabotażowa polegająca na gazowaniu pomieszczeń i pisaniu ośmieszających haseł., akcja fotograficzna - akcja sabotażowa polegająca na wybijaniu szyb, pisaniu listów ostrzegawczych; miała zniechęcić fotografów do umieszczania w witrynach zdjęć niemieckim oficerów., akcja przeciw Paprockiemu - akcja sabotażowa, która miała zniechęcić polskiego restauratora do współpracy z Niemcami i do sprzedawania niemieckich czasopism., afera kopernikowska - spontaniczna akcja sabotażowa przeprowadzona przez Alka, której celem był demontaż niemieckiej tablicy z pomnika., akcje z okazji świąt narodowych - akcje sabotażowe: wieszanie polskich flag, zrywanie flag okupanta., akcja pod Kraśnikiem - wysadzenie torów kolejowych przewożących broń na front wschodni., akcja pod Celestynowem - akcja dywersyjna polegająca na wysadzeniu torów kolejowych, aby uniemożliwić transport więźniów do obozu koncentracyjnego., akcja we wsi Sieczychy - akcja dywersyjna: likwidacja posterunku żandarmerii niemieckiej; w czasie tej akcji zginął Zośka., likwidacja gestapowców - zemsta za okrutne torturowanie Rudego na szczególnie bezwzględnych gestapowcach (Lange i Schulz), Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie. Pierwszym zadaniem, w którym uczestniczyli bohaterowie „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego w ramach działań Małego Sabotażu, była akcja przeciw warszawskim fotografom, którzy wystawiali w szafkach wystawowych fotografie żołnierzy niemieckich, przez co demoralizowali nie tylko samych siebie, ale i całe społeczeństwo. Początkowo otrzymali oni listowne wezwania do usunięcia zdjęć, lecz tylko nieliczni wypełnili polecenia Wawra. Podjęto więc decyzję o tłuczeniu szyb wystawowych w zakładach tych fotografów, którzy przymilali się nieprzyjacielowi. Akcja ta pociągała za sobą ogromne ryzyko – większość zakładów fotograficznych mieściła się przy głównych ulicach Warszawy, na których o każdej porze dnia był duży ruch, dlatego też wymagała przemyślanego i precyzyjnego planu działania. W akcji fotograficznej szczególnie wyróżnił się Alek. Pewnego dnia, wczesnym rankiem, pojechał rowerem na ulicę Marszałkowską. W pobliżu pierwszej witryny skręcił na chodnik i z całej siły rzucił kamieniem w szybę wystawową, po czym szybko odjechał, nie oglądając się za siebie. Po chwili rozbił kolejną witrynę, na której dostrzegł fotografie niemieckich żołnierzy. Trzecia wystawa mieściła się na wprost dworca. Alek poczekał na nadjeżdżający tramwaj i rozbił szybę, a potem odjechał powoli, zaskoczony, że nikt nie zwrócił na niego uwagi. W drodze powrotnej do domu stłukł kolejną witrynę, szczęśliwy, że tak dobrze wypełnił powierzone sobie zadanie. Akcja fotograficzna, przeprowadzana przez kilka miesięcy, okazała się niezwykle skuteczna, a z witryn zakładów fotograficznych zniknęły zdjęcia niemieckich żołnierzy. Równocześnie z akcją przeciw warszawskim fotografom prowadzona była akcja, mająca na celu zniechęcenie polskiej publiczności do chodzenia do kin, w których przed seansami wyświetlane były propagandowe filmy, a dochód z kin zasilał kasy propagandy niemieckiej. Tu z kolei pomysłowością wykazał się Rudy. Akcja ta rozpoczęła się od wypisywania kredą na murach złośliwego sloganu: „Tylko świnie siedzą w kinie”, co wymagało wiele odwagi i cierpliwości, ponieważ napis musiał być czytelny i duży. Pewnego dnia Rudy napisał slogan na ścianie koszar lotniczych przy ulicy Rakowieckiej, a następnie narysował obok niego dwie świnie siedzące na krzesłach. W odpowiedzi na akcję Małego Sabotażu na rozkaz szefa niemieckiej propagandy, Ohlenbuscha, rozwieszano w całym mieście plakaty, wzywające Polaków do chodzenia do kin. Mały Sabotaż rozpoczął więc gazowanie sal kinowych, lecz okazało się, że to jedynie zachęcało publiczkę do chodzenia na seanse filmowe przede wszystkim po to, aby przeżyć „sensację gazowania”. To ostatecznie zniechęciło komendę Wawra i zakończono akcję, uznając ją za klęskę. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Większość akcji Małego Sabotażu miała na celu oddziaływanie na społeczeństwo polskie poprzez wyrobienie w ludziach poczucia obowiązku obywatelskiego i rozpowszechnienie haseł walki cywilnej. Taką właśnie akcją była tak zwana „akcja przeciw Paprockiemu” – właścicielowi restauracji przy ulicy Madalińskiego, w której swe siły zjednoczyli Alek i Rudy. W każdą sobotę w „Nowym Kurierze Warszawskim” ukazywało się ogłoszenie, że pośredniczy on w prenumeracie niemieckiego tygodnika „Der Sturmer”. Chłopcy najpierw wysłali do mężczyzny kilka listów, a kiedy to nie poskutkowało, zbili mu szyby. Następnie na przystankach tramwajowych rozlepili ogłoszenia z informacją, że restaurator ma na sprzedaż po korzystnej cenie słoninę. Przez kilka dni nękali go telefonami oraz ogłoszeniami, zamieszczanymi z „Nowym Kurierze Warszawskim”, że ma na sprzedaż za pół ceny węgiel. Później na murach domu Paprockiego pojawiły się obraźliwe słowa, a w końcu chłopcy z Małego Sabotażu nakleili na drzwiach restauracji żałobną klepsydrę zawiadamiającą o śmierci właściciela, po czym ponownie wybili mu szyby. Po dwóch tygodniach Paprocki wywiesił w oknach restauracji zawiadomienie, że nie prowadzi już pośrednictwa w prenumeracie niemieckich czasopism. Szczególnie zadowalające dla komendy Wawra i członków Małego Sabotażu okazały się dwie kolejne akcje – rozlepianie afiszy, ośmieszających Hitlera: „Führer powiedział…” i rysowanie na murach żółwia, propagującego powolną pracę w zakładach, pracujących dla okupanta. Działania Małego Sabotażu, oprócz wpływu na Polaków, miały również oddziaływać na warszawskich cywilnych Niemców oraz na niemieckich urzędników i żołnierzy. Miały one przypominać okupantowi o istnieniu polskich sił podziemnych, gotowych do odwetu na okupancie. Jedną z najsłynniejszych akcji, przeprowadzoną z inicjatywy angielskiej propagandy we wszystkich krajach okupowanych, była wojna z Goebbelsem za pomocą litery „V”, oznaczającej zwycięstwo, rysowanej w całej Warszawie. W odpowiedzi na kampanię Małego Sabotażu, propaganda niemiecka wydała szereg ulotek i plakatów, na których widniała litera „V” jako symbol niemieckiego zwycięstwa. Wówczas chłopcy z Małego Sabotażu rozpoczęli akcję pisania na murach niemieckich słów: „Deutschland verloren” – „Niemcy zgubione”. W podobny sposób „rozprawili się” z niemieckim hasłem: „Deutschland siegt an alien Fronten”, podmieniając w nim literę „s” na „l”, dzięki czemu zmienili zdanie „Niemcy zwyciężają na wszystkich frontach” na „Niemcy leżą na wszystkich frontach”. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Najlepsza odpowiedź claudisss odpowiedział(a) o 16:14: Zadania podejmowane w ramach akcji dywersyjnych: - przeciwadziałanie dostarczenia broni okupantom poprzez wysadzenie torów kolejowych (w noc sylwestrową 1942/1943, Alek, Rudy i Zośka, wzięli udział w akcji wykolejenia pociągu niemieckiego, wiozącego sprzęt wojenny na front w Rosji) - odbijanie więźniów ( akcja odbicia więźniów z Majdanka pod Celestynowem) - wykonywanie wyroków na najokrutniejszych oficerach niemieckich - rozbrajanie Niemców - wysadzanie mostów (Zośka został dowódcą akcji pod Czarnocinem, gdzie miał wysadzić most podczas przejazdu niemieckiego pociągu z amunicją. W czasie tej akcji od samego początku prześladował go pech. Zaczęło się od strzelaniny z Niemcami, w której zginęło trzech ludzi. Potem Zośka pomylił drogę co wpłynęło na opóźnienie akcji. Most udało się wysadzić ale tylko częściowo. podczas odwrotu mieli wypadek samochodowy) - likwidacja posterunku żandarmerii (akcja likwidacji jdnego z posterunków żandarmerii niemieckiej we wsi Sieczychy zakończyła się sukcesem. Zginęła tylko jedna osoba - Zośka.) - Akcja pod Arsenałam (odbicie Rudego). Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Kamienie na szaniec Czas, jak trafnie zauważyła Krystyna Heska-Kwaśniewicz, jest w utworze Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec” „elementem ukonkretniającym wydarzenia”. Akcja rozgrywa się w ciągu trzech lat i obejmuje okres od czerwca 1939 roku do 20 sierpnia 1943. Płaszczyznę temporalną rozdziału I, zatytułowanego „Słoneczne dni” można zaklasyfikować jako przedakcyjną. To w nim mowa o wycieczce przyjaciół z harcerstwa w góry: „W początkach czerwca 1939 roku cała grupa Buków spośród klasy maturzystów wyruszyła pod wodzą Zeusa na dziesięciodniową wycieczkę w Beskidy śląskie”. II. rozdział - „W burzy i we mgle” – to zapis osiemnastu miesięcy z życia bohaterów, a dokładnie od września 1939 roku do marca 1941. Ważnymi datami, będącymi jednocześnie swoistymi punktami odniesienia oraz otwierającymi czas akcji właściwej, są w nim: - wrzesień 1939 - „Wrzesień 1939 roku był jednym z najstraszniejszych polskich miesięcy”, obejmuje wiadomości o wybuchu wojny i podróży harcerzy z Warszawy, - początek października 1939 - powrót do stolicy, - koniec października 1939 - przyłączenie się „Buków” do PLAN-u, - grudzień 1939 – działania dywersyjne skierowane głównie na restauracje i dancingi, - styczeń 1940 – masowe aresztowania aktywistów PLAN-u, - jesień 1940 – początek nauki bohaterów w Szkole Budowy Maszyn, - marzec 1941 – rozpoczęcie współpracy z Małym Sabotażem. Z kolei rozdział „W służbie Małego Sabotażu” zamyka okres fabuły między wiosną 1941, a początkiem jesieni 1942 roku: - wiosna 1941 – działania skierowane przeciw fotografom ze stolicy, - 3 maja 1941 – rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja okazją do zawieszanie polskich flag, - 11 listopada 1941 – kolejna historyczna data pretekstem do pisania hasła: „Polska zwycięży!” wszędzie, gdzie tylko się da, - 11 lutego 1942 – oderwanie niemieckiej tablicy z pomnika twórcy teorii heliocentrycznej, Mikołaja Kopernika, - czerwiec 1942 – kolejna akcja sabotażowa, czyli ostemplowanie „Nowego Kuriera Warszawskiego”, - jesień 1942 - aresztowanie Jacka Tabęckiego, - wrzesień 1942 - zajęcia hufca Szarych rozdział, zatytułowany „Dywersja”, jest zapisem akcji sabotażystów od listopada 1942 do marca 1943 roku i zawiera takie daty, jak: - przełom 1942 i 1943 roku - wysadzanie torów kolejowych, -17 stycznia 1943 - zbiegnięcie Alka z ulicznej łapanki, - luty 1943 – przymusowa ucieczka z Brackiej. Rozdział „Pod Arsenałem” opisuje wydarzenia od 23 marca do 22 maja 1943 roku: - 23 marca - aresztowanie Rudego, - 26 marca – zrealizowanie akcji pod Arsenałem, - 30 marca - śmierć Alka i Rudego, - 30 kwietnia - rozstrzelania Schultza, - 22 maja 1943 - egzekucja Langego. Akcja przedostatniego rozdziału, noszącego tytuł „Celestynów”, rozpoczyna się i kończy w maju 1943 roku i dotyczy powstanie w getcie warszawskim oraz akcji pod tytułowym Celestynowem (20 maja 1943). Ostatni rozdział „Wielka gra” to zapis letnich akcji pod Czarnocinem oraz w Sieczychach oraz literackie świadectwo śmierci Zośki (20 sierpnia 1943). Miejscem akcji „Kamieni na szaniec” Kamiński uczynił przede wszystkim Warszawę. Jak trafnie zauważa znawczyni jego twórczości i miłośniczka dzieła, Krystyna Heska-Kwaśniewicz: „Pisarz każde zdarzenie zawsze bardzo dokładnie lokalizuje i w czasie, i w przestrzeni. Można z tą książką wędrować po Warszawie, śladami jej bohaterów; bez trudu odnajdziemy ulice, domy i miejsca opisane przez Kamińskiego, bo jest to nie tylko opowieść o ludziach, ale i o mieście. Warszawa żyje w Kamieniach; żyją jej ulice, place i mury. To one są przecież najbliższymi świadkami tego, co robią Szare Szeregi. Związanie tak bliskie akcji z konkretnymi miejscami jest ważne w aspekcie literackim, gdyż ukonkretnia wszystkie wydarzenia fabularne. Znamy zawsze miejsce i czas wydarzeń opisywanych przez autora” [K. Heska-Kwaśniewicz. „Wstęp [w:] A. Kamiński, „Kamienie na szaniec”, Warszawa 1995].strona: 1 2 Szybki test:Alek i Rudy umierają:a) 11 lutegob) 18 styczniac) 27 kwietniad) 30 marcaRozwiązanieOderwanie niemieckiej tablicy z pomnika Mikołaja Kopernika następuje:a) 30 marca 1942b) 3 maja 1942c) 11 lutego 1942d) 17 kwietnia 1942RozwiązanieAkcja Kamieni na szaniec toczy się;a) dwa latab) cztery latac) trzy latad) rokRozwiązanie Zobacz inne artykuły:InneCharakterystyka AlkaGeneza tytułu „Kamieni na szaniec”Biografia Aleksandra KamińskiegoSzczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”Charakterystyka RudegoGeneza „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - krótkie streszczenieCharakterystyka ZośkiAkcja pod Arsenałem – streszczenieDokument epoki, czyli problematyka „Kamieni na szaniec”Charakterystyka pozostałych bohaterów „Kamieni na szaniec”Gatunek literacki, narracja, język i styl „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - plan wydarzeńSzczegółowy plan wydarzeń „Kamieni na szaniec”Losy Macieja Aleksego Dawidowskiego („Glisty”, „Alka”, „Kopernickiego”, „Koziorożca”)Wartości artystyczne argumentem za ponadczasowością „Kamieni na szaniec”Losy Jana Bytnara („Rudego”, „Janka”, „Krokodyla”)Krytyka literacka o „Kamieniach na szaniec”Słowniczek najważniejszych pojęć związanych z „Kamieniami na szaniec”Losy Tadeusza Zawadzkiego („Zośki”, „Tadeusza”, „Kotwickiego”, „Kajmana”, „Lecha Pomarańczowego”)BibliografiaNajważniejsze cytaty „Kamieni na szaniec”Czas i miejsce akcji „Kamieni na szaniec”Kalendarium twórczości Aleksandra KamińskiegoPartner serwisu: kontakt | polityka cookies

wszystkie akcje dywersyjne kamienie na szaniec